باربد یکی از موسیقیدانان و شاعرانی است که در عموم منابع تاریخی از آن به عنوان یکی از موسیقیدانان برجسته دوره ساسانی نام برده شده است. براساس دایره‌المعارف ایرانیکا اطلاعات کمی درباره باربد، نحوه فعالیت و شخصیت واقعی او وجود دارد و تنها به مستندات و تاریخ شفاهی می‌توان بسنده کرد.

سی لحن از آثار برجسته باربد در دوران ساسانیان بوده است.

برخی از منابع موجود همانند شاهنامه فردوسی زادگاه این موسیقیدان را جهرم، منابعی اهل تیسفون، برخی دیگر مرو و منابع دیگری همانند مسعودی شهر ری دانسته‌اند. خالدبن فیاض در رسانیدن خبر مرگ شبدیز به خسرو توسط باربد اشاراتی نقل کرده و چنین اذعان داشته برای کاستن از این خبر غمناک، مرگ شبدیز را با شعر و موسیقی بیان نموده است. در کتاب دیگری با عنوان نزهت نامۀ علائی چنین آمده که خسرو پرویز در حال بازدید از کوه بیستون و کوشک‌های کرمانشاه بود که این نوازنده و موسیقیدان وی را همراهی میکرده و همراه با سایر مطربان برای پادشاه ساسانی ساز می‌نواخته است.

در این کتاب چنین آمده که موسیقیدان عصر ساسانی در همین زمان سازی را اختراع کرد و به نام خود معرفی نمود. بسیاری معتقدند سازی که توسط وی ساخته شده است همان ساز بربط می‌باشد که امروزه مورد کاربرد بسیاری از نوازندگان در موسیقی ایرانی قرار دارد. این موسیقیدان در دوران زندگی خود از شهرت و احترام زیادی برخوردار بود؛ اما، در خصوص مرگ وی روایت‌های بسیاری شده است. برخی معتقدند که نوازنده دیگری به نام سرکش که از احترام نیز برخوردار بود، به باربد حسد ورزید و وی را با زهر مسوم ساخت.

باربد در جهان برای نخستین بار دستگاه موسیقی را سرود خسروانی نامید.

برخی دیگر معتقدند که سرکش با نیرنگ و دسیسه‌ای موجب شد تا خسرو پرویز به باربد سوءظن بیابد و وی را به مجازات گناه نکرده اعدام نماید؛ اما، فردوسی توصیفی دیگر از عاقبت باربد روایت کرده است. پس از کشته شدن خسرو پرویز به دست شیرویه، باربد به زندان رفت و در همان زندان انگشتان خود را برید و تمام سازهایش را به آتش کشید تا دیگر نتواند سازی بنوازد.